بخشی از متن: طراحی پارک موزه جوان با رویکرد ارتقاء مشارکت اجتماعی
بیان مسأله فقدان کالبدی معمارانه جهت انجام فعالیت های جوانان با تاکید بر مشارکت اجتماعی جوانان از جمله پارک موزه جوان و مشکلات این عرصه را متوجه آن می کند که با توجه به ارتباط تنگاتنگ جوانان و گذران اوقات فراغت طراحی مجموعه ای بنام «پارک موزه جوانان» با رویکرد مشارکت اجتماعی طراحی گردد. در ایجاد پارک موزه می‌تواند به حفظ مستندات علمی کشور، تلاش برای گردآوری سیستماتیک نمونه‌های ایران‌زمین، ایجاد فرصت‌هایی برای اوقات فراغت جوانان و خانواده‌ها، توسعه گردشگری علمی و رونق بخش‌های جدیدی از علوم مختلف با هدف اشتغال زایی و رونق اقتصادی جوانان و گذران اوقات فراغت اشاره کرد.) ســلگی،1374) عدم درک و شناخت تحولات در زمینه مشارکت در عرصه اجتماعی راه های بازگشت و ترمیم آسیب های موجود در بین جوانان در بستر پارک ها و فضاهای جمعی جوانان مشکلات جبران ناپذیری به این عرصه وارد خواهد کرد. (صولتی،1382) جوانان به‌عنوان پیشگامان تغییرات اجتماعی در هر جامعهای جلوه‌های از آینده نزدیک و دور تحولاتی که در سال‌های اخیر در درون جامعه و در خارج از مرزهای آن رخ‌داده، تغییر داده در سبک زندگی آن‌ها را نیز به دنبال داشته، ازآنجاکه اوقات فراغت یکی از مؤلفه‌های مهم سبک زندگی است. یکی از عرصه‌های مهمی که در مطالعات اجتماعی و پژوهش‌های فرهنگی برای شناخت تحولات ارزشی و نگرشی و سبک‌های جدید زندگی موردتوجه قرار می‌گیرد، عرصه فراغت جوانان است. (رفعت جاه، 1389) بی‌تردید هنگام صحبت درباره‌ی اوقات فراغت سخن از ارزشمندی اوقات فراغت است زیرا اوقات فراغت بستر مناسبی برای رشد شخصیت جوانان می‌باشد و درعین‌حال زمینه لازم را برای اختلالات رفتاری، انحرافات رفتاری جوانان و همچنین بزهکاری‌های اجتماعی است (رفعت جاه، 1389) امروزه به علت اهمیت و آثار سازنده و مثبتی که درنتیجه‌ی بهره‌وری مطلوب از اوقات فراغت درزمینه های مختلف وجود دارد که باید موردتوجه صاحب‌نظران و سیاستمداران و به‌ویژه برنامه ریزان و طراحان امور اجتماعی قرار گیرد. نداشتن برنامه‌ی صحیح و نیز سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی نادرست نشآت گرفته و موجب شده بسیاری از جوانان و نوجوانان به‌سوی تفریحات و فعالیت‌های ناسالم کشیده شوند(سلگی، 1374؛3) در ایران طی سال‌های اخیر مشارکت شهروندان در تمامی مسائل شهری مطرح بوده ولی مفهوم آن به‌صورت نامطلوب و متفاوت در حوزه‌های مختلف ظهور یافته است. در این بین نیاز به فرهنگ‌سازی در راستای مشارکت اجتماعی و مردمی امری بدیهی است. ساخت مراکز فرهنگی شهر به مفهوم عام آن مکانی برای انواع تعاملات بین شهروندان و نهادهای دولتی است و درواقع سمبل و نهاد شهر و مرکز گردهمایی عمومی در عرصه مسائل شهری است. از سویی دیگر نهادهای فرهنگی شهر به‌عنوان نماینده شهروندان برخی امور شهری را زیر نظر دارند و مسائل مختلف شهر در این مکان‌ها و شوراهای آن حل‌وفصل می‌گردد. با توجه به نکات مذکور می‌توان به این نتیجه رسید که ایجاد شبکه‌ای میان سازمان‌های غیردولتی نظیر تشکل فرهنگی، می‌تواند قدرت سازمان‌های دولتی و غیردولتی را جهت تقویت مشارکت مضاعف کند(سعیدی،1384) مشارکت اجتماعی و فرهنگی در هر جامعهای جز یکی از اساسی‌ترین نیازهای مردم در ادوار مختلف بوده است، در ایران سابقه مشارکت مردم دارای پیشینه‌ی پرفرازونشیبی است. بنای مشارکت که درروند مدنیت جامعه مطرح است و نقشی اساسی و تعیین‌کننده در هویت‌یابی فرد با اجتماع بازی می‌کند و مبنایی برای تبدیل فرد به شهروند است، فرآیندی است پیرامون مردمی کردن سیاست که در هر نظام سیاسی بدون استثناء وجود دارد. مشارکت مردمی که نوعی تمرکززدایی در اداره امور می باشد باعث افزایش توسعه انسانی و عامل برابری و تحقق عدالت اجتماعی- سیاسی می‌گردد. (حکمت نیا ،1383)
