بخشی از متن: طراحی خانه مد با رویکرد احیای هویت فرهنگی بیان مسأله اساسی تحقیق به طور کلی: فقدان کالبدی معمارانه جهت انجام فعالیت های فرهنگی و هنری با تاکید بر هنرهای دستی قومیت های مختلف ایران، از جمله لباس و مشکلات این عرصه را متوجه آن می کند که با توجه به ارتباط تنگاتنگ لباس با هویت و فرهنگ، طراحی مجموعه ای بنام «آکادمی مد و لباس ایرانیان» با رویکرد احیای هویت فرهنگی طراحی گردد. عدم درک و شناخت تحولات در زمینه تولیدات پوشاک و البسه در عرصه فرهنگی، راه های بازگشت و ترمیم آسیب های موجود و گسست از هویت در بستر فرهنگ، مشکلات جبران ناپذیری به این عرصه وارد خواهد کرد. (Derber, 2000,63). در کشور ما این مقوله دارای اهمیت بسزایی می باشد چراکه ایران تنها کشوری است که در قانون اساسی خود از لباس یاد می کند و دارای قوانین خاص در این رابطه است (حجت، 1388). تغییر و تحولات بطنى جوامع در گذشته و رویدادهاى محدود آن ها باعث شده بود تا انسان ها و جوامع انسانى واجد هویت نسبتاً مشخص و تعریف شده اى باشند که کمتر با تغییرات ناگهانى مواجه مى شد و بنابراین طى زمان، هویت جوامع، تکامل یا تغییراتى تدریجى داشت. ولى شرایط حاکم بر جهان امروز و تحولات صورت گرفته در عرصه هاى مختلف علوم و فن آورى به ویژه جریان فن آورى اطلاعات و اهمیت و حضور آن در زندگى انسان معاصر و مسائلى چون جهانى شدن و جهانى سازى، مساله هویت را به یکى از بزرگترین دغدغه هاى انسان معاصر تبدیل نموده است(نقى زاده و همکاران،1388) اشتراک در مبانی فکری و تلاش برای حفظ و انتقال اصول و معیارهای هویت ایرانی به زبان و بیان هر دوره موجب پیوستگی هویتی در آثار دوران گذشته شده است . اما در دوران معاصر به دلیل نقصان در توجه به جهان بینی جامعه در ایجاد زبان و بیان معاصر موجب گسست هایی در این مسیر کمال گرا شده است(نقی زاده و همکاران، 1387). وضعیت سنتی در ارتباط با لباس، معنادار بودن کامل لباس‌ها است. درواقع در وضعیت سنتی هر لباس نمادی از یک حالت یا وضعیت است.)به نحوی که مثلا لباس دختر مجرد با لباس زن ازدواج کرده تفاوت داشت.) به نظر می¬رسد این رابطة نمادین در مدرنیته رو به افول بوده است. مدرنیته در ذات خود موجب معنازدایی است.با گسترش مدرنیته، معنای لباس به شدت دستخوش تغییر شد و این باعث هرج و مرجی در این عرصه شده است.( یگانه، 1386) بی‌توجهی به عرصه پوشاک که خود جزئی از ملزومات هویت فرهنگی می باشد مشکلات فراوانی در ارائه و تولید به وجود آورده است. مشکلات موجود در عرصه لباس و سبک¬های پوشش در صدر مسائل فرهنگی جامعه می باشد. البته اتفاقات دهه اخیر و عدم توجه به تغییرات مقوله¬هایی فرهنگی نظیر هویت-یابی از نظر برخی متخصصین، در مسأله‌سازی پوشش اهمیت فراوانی داشته است. از سوی دیگر روندهای جهانی اقتصاد و اطلاعات نیز به این مسأله دامن زده¬اند. پای دیگر این مسألة، در حوزة مطالعات مربوط به هویت است. به هرحال، قریب به هشتاد سال است که معارضه های سیاسی فرهنگی بر سر موضوع لباس و پوشش، بر سر مسائل فرهنگی کشور ما سایه افکنده وهر از چندگاهی چون ماری که از لانه بیرون می آید، خود را در صدر سیاست های فرهنگی کشور قرار می دهد (یگانه، 1386). با اندکی دقت نظر در وضعیت فعلی هنر و زبان و مآثر آنها می‌توان چالش‌ها و آسیب‌های جدی فرهنگی و هویتی جامعه ما را مشاهده کرد. با درک و شناخت بنیادین این تحولات و ایجاد خود آگاهی فرهنگی در این زمینه راه های بازگشت و ترمیم آسیب های موجود در بستر فرهنگ یافته خواهد شد (حجت، 1388). لذا طراحی آکادمی مد ولباس ایران با رویکرد احیای هویت فرهنگی می تواند زمینه های لازم جهت ارتباط فرهنگی و نوع پوشش متناسب با هویت ایرانی را به عرصه نمایش بگذارد. با این حال به نظر می¬رسد در حوزه نظریه¬پردازی در کشور ما، هنوز نقاط و زاویای مغفول بسیاری وجود دارد. این نوشتار درصدد است سهمی در گشایش زاویه¬ای نوین برای تحلیل این مسأله داشته باشد.
