مبانی نظری و پیشینه تحقیق استرس ادراک شده ( فصل دوم پایان نامه )

مبانی نظری و پیشینه تحقیق استرس ادراک شده ( فصل دوم پایان نامه ) در 22 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

مبانی نظری و پیشینه تحقیق استرس ادراک شده ( فصل دوم پایان نامه ) در 22 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

 

توجه: (ممکن است هنگام انتقال از فایل ورد به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه ی پژوهش)

همرا با منبع نویسی درون متنی فارسی و انگلیسی کامل به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه

توضیحات نظری در مورد متغیر و همچنین پیشینه در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب برای فصل دو پایان نامه

منبع : دارد (به شیوه APA)

نوع فایل: WORD و قابل ویرایش

 

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

??????? اگر تمام نیازهای ما به طور خودکار برآورده می­شدند، زندگی واقعاً آسان بود، اما در واقع موانع متعدد شخصی و محیطی، مانع از این وضعیت آرمانی می­شوند. این گونه موانع ایجاب می­کنند که به آن­ها سازگار شویم و می­توانند به استرس منجر شوند (بوچر، مینکا و هولی، 2007، ترجمه­ی سید محمدی، 1389) آدمیان برای آن که به طرز بهنجاری به کار و کوشش بپردازند بایستی کمی فشار روانی احساس کنند. به نظر می­رسد برای آن که دستگاه عصبی درست کار کند بایستی میزان معینی تحریک به آن وارد شود. اما در عین حال فشار روانی شدید یا طولانی دارای اثرهای آسیب­زای فیزیولوژی و روان‌شناختی است. هرگاه نخستین تلاش­های آدمی برای کنار آمدن با مسئله و مشکل به جایی نرسد در آن صورت اضطراب وی بیشتر و تلاش­هایش کم انعطاف می­شود و راه­حل­های دیگر مسئله از نظرش دور می­ماند. آدمی هنگام مواجه شدن با فشار روانی به آن دسته از الگوهای رفتاری روی می­آورد که پیش از آن برای او کارایی داشته است. به عنوان مثال یک فرد محتاط ممکن است محتاط­تر هم بشود و سرانجام به کلی کناره بگیرد و یک فرد پرخاشگر ممکن است کنترل خود را از دست بدهد و بدون ترس همه چیز را در هم بکوبد (اتکینسون، اتکینسون، اسمیت، بم و نولن- هوکسما[1]، 2006، ترجمه­ی براهنی و همکاران، 1389).

نشانگان انطباق (سازگاری) کلی

هانس سلیه پاسخ بدن به محرک­های تنش­زا را با اصطلاح نشانگان انطباق کلی بیان کرد. این نشانگان شامل سه مرحله است، این سه مرحله عبارتند از:

1) واکنش اعلام خطر: واکنش اعلام خطر اساساً یک پاسخ اضطراری بدن است. در این مرحله پاسخ­های فوری بدن، که بسیاری از آن­ها با میانجی­گری دستگاه عصبی سمپاتیک انجام می­گیرند، ما را آماده می­کنند تا با محرک­های تنش­زای حاضر مقابله کنیم.

2) مرحله­ی مقاومت: اگر واکنش محرک­های تنش­زای حاضر ادامه داشته باشند مرحله‌ی مقاومت آغاز می­شود که در این حال بدن در برابر محرک­های تنش­زا پیاپی مقاومت می­کند. در این مرحله، درجه­ی فعالیت دستگاه غدد درون­ریز و سمپاتیک، به اندازه­ی مرحله­ی واکنش اعلام خطر بالا نیست، اما بالاتر از حالت طبیعی است. در طول این مرحله، بدن سعی می­کند انرژی از دست رفته را بازیابد و خسارت وارده را جبران کند.

3) مرحله­ی فرسودگی: اگر عامل استرس­زا به طور مناسب کنترل نشود، ممکن است ما به مرحله­ی ضعف و ناتوانی سندرم کلی سازگاری وارد شویم. ظرفیت فردی ما برای مقاومت در برابر استرس تغییر می­کند، اما وقتی استرس به طور نامحدودی دوام می‌یابد، ما مجبور می­شویم ضعف و ناتوانی کامل نشان دهیم. ماهیچه­ها خسته می‌شوند و ارگانیسم منابع لازم برای مبارزه با استرس را از دست می­دهد. همراه با فرسودگی، شاخه­ی پاراسمپاتیک دستگاه عصبی خودکار تسلط پیدا می­کند. نتیجه این که، ضربان قلب و آهنگ تنفس کاهش می­یابند و تعداد زیادی از واکنش­های ارگانیسم، که از فعالیت عصی سمپاتیک ناشی شده بودند وارونه می­شوند. ممکن است این طور به نظر برسد که از فرصت استفاده می­کنیم، اما باید به خاطر داشته باشیم که هنوز در مرحله­ی استرس و شاید هم تهدید از خارج هستیم. استرسی که در دوره­ی فرسودگی دوام داشته باشد، می­تواند حساسیت­ها، کهیر، زخم­های معده، بیماری قلبی و شاید هم مرگ به دنبال آورد (راتوس[2]، 1995، ترجمه­ی گنجی، 1389)

استرس مثبت و استرس منفی

استرس همیشه منفی نیست و نباید از آن اجتناب کرد. سلیه در تعریف استرس، هر نوع تقاضای سازگاری از ارگانیسم را استرس­آور می­داند. از این رو، می­توان گفت که تقریباً همه محرک­های بیرونی می­توانند استرس ایجاد کنند چون همه آن­ها از ارگانیسم می­خواهند که سازگار شود. نبود کامل استرس هرگز امکان­پذیر نخواهد بود، مگر این که تحریک بیرونی وجود نداشته باشد و آن زمانی است که فرد در زیر خروارها خاک خوابیده باشد. بنابراین، وجود استرس برای بقاء ضروری است (گنجی، 1387).

به طور کلی، استرس به چهار شیوه می­تواند آثار مثبت داشته باشد:

الف- زندگی را از حالت یکنواختی خارج کند.

ب- نیاز به تحریک و چالش را در فرد ارضا کند.

ج- به فرد کمک کند تا توانایی و مهارت­های جدید کسب کند.

د- در صورت موفقیت در مقابله با استرس، تصور فرد از خویشتن بهبود می­یابد.

از طرفی، چنانچه فرد در یک موقعیت بتواند مقابله کند، در صورتی که بعداً هم با شرایط استرس­آور دیگری مواجه شود، به سادگی مغلوب آن نخواهد شد (تقی­لو، 1388). ولی تنها میزان معینی از استرس برای انسان مفید است زیرا استرس بیش از حد می­تواند با کاهش مقاومت بدن فرد را مستعد هر گونه بیماری جسمانی و روانی کند و نکته مهم آن است که استرس­ها نه تنها در شروع و عودبیماری­ها، بلکه در به تأخیر انداختن درمان نیز تأثیر به سزایی دارند (ویلمن، کوت، فردیناند، گوسنس و شانگل[2]، 2008). همچنین، چنانچه استرس، ناشی از انتظاراتی باشد که شخص از نظر جسمانی یا روانی نتواند آن­ها را برآورده سازد، سلامت جسمانی و روانی او به خطر می­افتد.