انسانها از آغاز آفرینش تاکنون همواره با انواع آسیبها و بلایا دست به گریبان بوده و از این بابت آسیبهای جانی و مالی زیادی به آنها وارد شده است. هیچ جایی از این کره خاکی را نمی‌توان نام برد که از بحرانها و حوادث گوناگون در امان بوده باشد. به همین دلیل جوامع مختلف پیوسته به دنبال کشف و ابداع راه حلهایی بوده و هستند تا بتوانند آسیبهای ناشی از حوادث غیرمترقبه را به گونه‌ای کنترل نموده یا به حداقل رسانند و در واقع حوادث و بحرانها را مدیریت نمایند. بحران، سوانح و مخاطرات به لحاظ منشا، خواستگاه، ابعاد، اثرات و مقیاس دارای انواع مختلفی است که شناخت هر یک از آنها از ضرورت‌های اولیه در مدیریت بحران می‌‌باشد چرا که ساختار مدیریت بحران متناسب و متغیر با نوع سانحه تعریف می‌شود. 1) مخاطرات و بحران‌های طبیعی. سوانحی که بدون دخالت انسان و توسط یکی از عناصر طبیعی، نظیر هوا (طوفان، آتش‌سوزی، خشکسالی) زمین ( زلزله، رانش زمین، لغزش و ریزش کوه آتشفشان) یا آب (سیل) و یا ترکیبی از 3 عوامل رخ می‌دهد. 2) مخاطرات با منشاء انسانی: مخاطراتی هستند که انسانها به گونه‌ای در ایجاد آن نقش داشته باشند این نقش ممکن است عمدی و یا ارادی و غیر عمدی و بدون اراده باشد. (حسینی، 1391)
جنگ از واقعیت های زندگی بشری است که با پیشرفت تجهیزات نظامی، نسل چهارم خود را می گذراند. در جنگ ها مناطق حساس شهرها از اهمیت فوق العاده ای برخوردارند. در اینجاست که مبحث پدافند غیر عامل مطرح می شود از جمله مناطق حساس مناطق مسکونی و تاسیسات شهری است که در اینجا وظیفه برنامه ریزی و برنامه ریزی کاربری اراضی کمک به کم خطر پذیر نمودن مکان یابی این مراکز از طریق اصول پدافند غیر عامل مانند پراکندگی مناسب در مناطق کم تراکم و کم خطر می باشد(ریحانی، 1390)
ارزیابی بافت شهری با ملاحظات پدافند غیرعامل یکی از مسائل مهم و قابل تأمل در حوزه ی شهرسازی است تا میزان آسیب پذیری شبکه معابر و بافت شهری در برابر تهدیدات دشمن مورد ارزیابی قرار گیرد و میزان آسیب پذیری با توجه به شاخص های مورد بررسی، بدست آید. زیرا که پدافند غیرعامل با به کارگیری اقدامات غیرمسلحانه باعث کاهش آسیب پذیری و افزایش بازدارندگی در زمان وقوع تهدیدات و اقدامات نظامی خواهد شد.( فریادرس، 1391) پدافند غیر عامل شامل هر اقدام غیر مسلحانه ای است که موجب کاهش آسیب پذیری نیروی انسانی، ساختمان ها و تاسیسات، تجهیزات، اسناد و شریان های کشور در مقابل حملات نظامی گردد. پدافند غیر عامل در ایران از توسعه متوازن و قابل قبول برخوردار نیست و به این دلیل کشور، در مقابل تهدیدات نظامی آسیب پذیر است و طبعاً لازم است برنامه ریزی و اقدامات همه جانبه ای برای کاهش این قبیل آسیب پذیری ها از طریق توسعه پدافند غیر عامل صورت گیرد.( گروسی، 1391) پروژه های پدافند غیرعامل در شهرها با تمرکز بر رویکرد ویژه ی رویارویی با حوادث ناشی از جنگ، مسائل نظامی، غیرنظامی، انسانی و مخاطرات طبیعی با هدف کاستن آسیب پذیری نیروی انسانی و افزایش تجهیزات حیاتی در جوامع می باشد.(جوانمردی، 1390)
